2019-05-14
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Fala triathlonu nadchodzi (czytano: 432 razy)
Fala triatlonu wzbiera. Za chwilę przemieści się przez całą Polskę. Sześć lat temu, kiedy zaczynałem przygodę z pływaniem,, rowerem i bieganiem jednocześnie było może kilkanaście tego rodzaju imprez w Polsce w ciągu roku. Dziś jest ich ponad sto. Niektóre bardzo kameralne, a inne organizowane z rozmachem. Łączy ich jedno – miłość do trzech dyscyplin równocześnie :)
Pomyśleć, że pierwszy triatlon w San Diego rozegrano już 45 lat temu :) Sześć lat później trafił do Europy, a w 1984 r. zagościł po raz pierwszy w Polsce. Jednak dopiero od niedawna można u nas wybierać w całej gamie przeróżnych zawodów i dystansów.
Choć nie czuję się tu ambasadorem triathlonu, mimo że przemierzyłem całą gamę długości Ironmana, od 1/8 po pełnego, to z całym przekonaniem mogę powiedzieć, że warto było :) Warto było zakręcić się w tej przygodzie z trzema dyscyplinami równocześnie, by przeżyć w związku z tym wiele wspaniałych chwil i przygód. Dziś w oparciu o nie jestem bogatszy i pełniejszy.
W ciągu roku triathlon wymaga ode mnie dość znacznej dyscypliny i organizacji, ale warto, bo zaplanowane życie w przód pomaga mi być bardziej poukładanym. Najpiękniejsze w tym wszystkim są na końcu treningów, mniej lub bardziej intensywnych zawody, które są takim ukoronowaniem tych zmagań, tego co robię na co dzień. Są takim pięknym, osobistym świętem mojej aktywności.
Lubię planować na wiele miesięcy przed, co, gdzie i jakie dystanse przemierzę. Tak, aby było fajnie. Tak, abym się czuł silniej i lepiej. Już jesienią zeszłego roku opłaciłem sobie na ten rok trzy zawody.
Za chwilę zaczynam przygodę z triathlonem w Sierakowie na dystansie dostępnym chyba dla każdego – 1/8 :) Potem będzie Charzykowy i trochę trudniej, czyli 1/4 Ironmana, a na koniec zostawiłem sobie przeprawę w 1/2 w Poznaniu. Tego ostatniego wyzwania trochę się boję, bo już dwa lata nie miałem z 113 km do czynienia. Ale z drugiej strony to jest właśnie ta adrenalina, która niesie do boju, do walki do zwycięstwa nad sobą :)
Kiedyś myślałem, że triathlon może być drogi (pianka, rower, buty itd.), póki sam się nie przekonałem, że „sprzęt sam nie jeździ”. Choćbyśmy mieli najdroższy rower i piankę, to jeśli nie trenowaliśmy odpowiednio, nie uchronią nas one od blamażu czasowego. Triathlon pokonuje się za pomocą głowy i serca :) To ostatnie jest dla mnie obecnie chyba najważniejsze.
- na zdjęciu końcówka 1/2 Ironmana w Sierakowie w 2016 r. :)
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu
Hung (2019-05-14,15:15): Czyli trzeba mieć rower z głową (kierownicą) i gorące (w piance) serce, wówczas nie jest straszny żaden dystans.
paulo (2019-05-14,15:18): z przewagą serca w piance :)
michu77 (2019-05-15,09:04): część doświadczonych biegaczy... po latach treningu idzie w triatlon, a część w góry/w ultra. Taką prawidłowość można zaobserwować.
paulo (2019-05-15,09:12): coś w tym jest. Ja jestem Bliźniakiem, a one mają to do siebie, że lubią zmiany i duże wyzwania :)
Jarek42 (2019-05-15,10:05): Mi by się nie chciało. Biegania mam aż za dużo, chociaż rowerkiem sobie też czasem przejadę na zawody, a i popływam trochę, ale to tak rekreacyjnie.
paulo (2019-05-15,10:58): więc Jarku 1/8 Ironmama masz już w kieszeni :) Może kiedyś się zdecydujesz ? :) Mnie ta forma wysiłku latem odpowiada.
aspirka (2019-05-17,12:42): Bliźniak potwierdza słowa Bliźniaka: musi być urozmaicenie, zmienność, wachlarz doznań i emocji musi nam wciąż towarzyszyć, jesteśmy żądni nowych wyzwań:-)
paulo (2019-05-17,14:20): Agatko, któż ma mnie zrozumieć bardziej jak nie zodiakalny Bliźniak :) Jakże piękna jest ta jedność w różnorodności :)
|
