2018-08-13
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Wielka Sowa (czytano: 716 razy)
Debiut w prawdziwym biegu górskim. Biegałem już wiele razy w zimowych biegach górskich w Falenicy oraz Wesołej. Ale to takie cieniasy w porównaniu do wspinaczki na Wielk± Sowę. W gronie ponad 700 biegaczek i biegaczy dobrze się czułem. Dla mnie miał to być tylko taki ciekawszy trening. Nie nastawiałem się na większe bieganie. Byłem z Ew±. Dla niej to było duże wyzwanie. Dlatego postanowili¶my dużo wcze¶niej, że t± około 10 km trasę zrobimy razem. Na starcie kilku znajomych kijkarzy z Gregorem na czele. Słoneczna pogoda. Po starcie biegnę z Ew± pod koniec długiego węża biegaczy. W tej grupie ludzie strasznie walcz± ze sob±. Ciężko oddychaj±. Wszystkie ostrzejsze podej¶cia pokonujemy marszem. Piękne widoki. Mnie trochę głupio bo dobrze się czuję ale idę lub biegnę tylko na pół gwizdka. Cały czas sprawdzam jak walczy z sob± Ewa. Pod największe wzniesienia podchodzimy trzymaj±c się za ręce. Dla mnie to wielka przyjemno¶ć w tak lajtowy sposób pokonywać kolejne kilometry. Biegi górskie s± fajne tylko te kamienie i korzenie. Ewa, która na treningach nie biega tylko maszeruje z kijami nie miała łatwo. Ostatnie 3-4 km kiedy teren był dogodny do truchtu nie była już w stanie biec i większo¶ć tej czę¶ci trasy musieli¶my pokonać marszem. Tam musieli¶my ponie¶ć największe straty do rywali. W ten sposób już po 1 godzinie i 24 minutach dotarli¶my do ukochanej mety. Ewa bardzo zadowolona z pokonania tej trasy. Ja umiarkowanie zadowolony głównie dlatego, że w tak lekki sposób pokonałem t± piękn± trasę. Ciekawe, czy jeszcze kiedy¶ wrócimy na Wielk± Sowę. Jednak dla nas to ponad 400 km jazdy samochodem w dwie strony.
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora |
