Moje wielkie biegowe wyzwanie, by ukończyć 100 maratonów przed 40-stymi urodzinami, trwa choć powoli zmierza ku końcowi. W trakcie przeszło dekady od rozpoczęcia tego przedsięwzięcia, przebiegłem królewski dystans nie tylko w polskich, ale też zagranicznych miejscowościach.

Po odhaczeniu stolic wyszehradzkich, bałtyckich, iberyjskich, alpejskich, wyspiarskich i wchodzących w skład Beneluxu, w tym i przyszłym roku „podbijam” centra państw bałkańskich. Po zaliczeniu maratonów w Grecji (Ateny), Chorwacji (Split) oraz Bośni i Hercegowinie (Sarajewo), przyszedł czas na Macedonię Północną i jej serce – Skopje. Nigdy dotąd nie byłem w tym kraju. Nic specjalnie o nim nie wiedziałem, nie potrafiłem wymienić jego zabytków, atrakcji, nikt mi go nie reklamował. Kojarzył mi się jedynie z postacią Aleksandra Wielkiego (choć Grecy mieliby mi za to do mnie pretensje 😉)

Mój stan wiedzy poprawiła najlepsza metoda: podróż. Odbyłem ją w okresie 3-6 października 2025 r. W przygodzie tej towarzyszyła mi siostra Julia. Była to nasze pierwsze wspólne wakacje od 15 (!) lat. Nie będę Was zanudzał szczegółami dotyczącymi zwiedzania Skopje. W tym temacie powiem krótko: miasto jest niedocenione, piękne, monumentalne (dosłownie i w przenośni, choć dla niektórych przez to kiczowate), pełne miłych ludzi. Warto tu przybyć. W relacji skupię się jednak na samym Wizz Air Skopje Marathon.

SOBOTA – BIURO ZAWODÓW

Otóż, w sobotę, 4 października, odwiedziliśmy Biuro Zawodów. Umiejscowiono je w jednym z lokalnych centrów handlowych - „Diamond Mall”. W biurze rozdawano pakiety nie tyko na maraton, ale też połówkę, piątkę i sztafetę. W programie było też Pasta Party. Nie skorzystałem. Tego dnia odebrałem pakiet jako pierwszy. Kiedy zapisywałem się na bieg wiosną kosztował mnie ok. 119 zł. Organizatorzy wydawali go w postaci praktycznego turystycznego plecaczka. W środku znajdował się izotonik, żele energetyczne, naklejka na torbę do depozytu, batoniki, agrafki, a także numer startowy (nadano mi numer „89”) z imieniem i flagą kraju, z którego pochodził zawodnik.

Była też koszulka. Znalazły się na niej logotypy tutejszego Ministerstwa Sportu i samego wydarzenia oraz symbole Skopje: pomnik Wojownika na Koniu, Muzeum Miasta i Galeria Narodowa. Na odwrocie umieszczono znak sponsora tytularnego i hasło „Bieganie Cię odmieni”. Najlepsze były jednak skarpetki pod kolor.

NIEDZIELA - MARATON

Następnego dnia, 5 października, ok. 7:00 udałem się na start. Daleko nie miałem. Raptem 800 m od hotelu. Depozyt był w moim przypadku zbędny. Panował idealna dla maratończyka aura. Było słonecznie, bezwietrznie, chłodno. Termometry wskazywały ok. 4 st. C. Potem miało się ocieplać. Prognozy zapowiadały 13 st. na godz. 12:00, kiedy to planowałem finisz. Maraton w Skopje zgromadził prawie 11,5 tysiąca uczestników. 372 wystartowało w maratonie, 2147 w półmaratonie, 8150 na 5 km zaś 804 rywalizowało w sztafetach.

Trasę biegu podzielono na dwie pętle po 21,097 km. Startowaliśmy na ul. 11 Października, przed gmachem Zgromadzenia o 8:05. Droga nie był specjalnie bogata w atrakcje. Największą była możliwość przebiegnięcia pod młodziutkim (otwarto go w 2012 r.), acz imponującym łukiem triumfalnym „Porta Macedonia”.

Maraton przebiegał głównymi ulicami i bulwarami Skopje, gdzie mijaliśmy m.in. pomniki Josipa Broz Tito i rewolucjonistów (Hristo Uznova, Wasyla Czakałarowa) oraz rzekę Wardar – największą i najdłuższą rzekę Macedonii Północnej. Od czasu do czasu, na horyzoncie majaczyła też góra Vodno z charakterystycznym Krzyżem Milenijnym na szczycie.

Mimo to biegło się nad wyraz przyjemnie. Dlaczego? Ano z powodu bardzo płaskiego profilu trasy. Nie zauważył żadnych, ale to ŻADNYCH podbiegów. Mój „Garmin” odnotował 94 m „całkowitego wzniosu”. Minimalna wysokość wyniosła 238 m, a maksymalna 267. Jeżeli więc komuś marzy się szybka trasa na życiówki, gorąco polecam Wam to wydarzenie.

Organizacyjnie było bez zarzutów. Muszę pochwalić pracę całego zespołu: wolontariuszy, muzyków, służb zabezpieczających drogi. Osobne brawa należą się firmie fotograficznej, która w porozumieniu ze sztabem głównym wydarzenia, udostępniali zdjęcia za darmo i w wysokiej rozdzielczości.

Nie zawiedli też kibice, aczkolwiek było ich trochę mało.

Jeśli chodzi o samych uczestników, to wyróżniał się zwłaszcza niejaki Blagoja Ackovski. Ubrany w strój ludowy Macedończyk, wieku 72 lat ukończył maraton w czasie nieco poniżej 4 h! Szacunek! Tym sposobem przyćmił elitę i swego rodaka, Dario Ivanowskiego, który wygrał imprezę z wynikiem 2 h 14 min. 50 sek. Ja z kolei przekroczyłem linię mety po 3 h 32 min. 51 sek. To dla mnie najlepszy wynik od 2 lat, najszybszy w sezonie 2025 i czołowy na Bałkanach. Zająłem 86. miejsce OPEN spośród maratończyków i….pierwsze wśród 17-stu biorących udział Polaków.

Na szyi zawisł piękny medal. Na jego awersie wersie, podobnie jak na koszulce, umieszczono symbole Skopje: twierdzę Skopsko Kale, Galerię Narodową Macedonii i pomnik Wojownika na Koniu. Oryginał górował nad zgromadzonymi na Placu Macedońskim. Tak było. Tak wyglądał mój 91. maraton. Ale wciąż nie ostatni. Tydzień później wybrałem się do kolejnej bałkańskiej stolicy – Sofii, serca Bułgarii. Ale to już historia na inny artykuł 😉

PS. Zapraszam Was do obejrzenia mojego filmu-relacji z opisanego wydarzenia, śledzenia mojego kanału na YouTube - znajdziecie go TUTAJ

oraz profilu na Instagramie - TUTAJ

Dziękuję Wam za uwagę, do zobaczenia na trasach,
Jakub „Qba” Abrahamowicz.