Tym ostatnim był Wizz Air Sofia Marathon. Wybrałem się na niego wraz przyjaciółmi: Asią i Sławkiem. W Bułgarii byłem po raz drugi, w jej stolicy - pierwszy. Wydarzenie miało miejsce od 11 do 12 października 2025 r. Raptem tydzień po maratonie w Skopje, który zrelacjonowałem Wam niedawno.
Standardowo, sobotę poświęciliśmy na wizytę w Biurze Zawodów. Zlokalizowane było w pobliżu Placu Księcia Aleksandra I Battenberga. Tu również umiejscowiono miasteczko biegowe, expo, start i metę wszystkich konkurencji. Prócz maratonu można było wziąć udział w półmaratonie a także w biegu na 10 i 5 km.
Po dopełnieniu formalności otrzymaliśmy pakiety startowe. Kosztował mnie w przeliczeniu 152 zł. W jego skład wchodziły: numer startowy, izotonik, żele energetyczne, plastry na nos (dla lepszego oddychania), ulotki, voucher sponsora tytularnego - linii Wizz Air - na 20 euro, dezodorant i koszulka techniczna z wizerunkiem cerkwi (rotundy) św. Jerzego - jednego z zabytków Sofii.
Bieg na 5 km odbył się jeszcze tego samego dnia. Pozostałe rywalizacje nastąpiły w niedzielę. O 9:10 ruszyli zawodnicy rywalizujący na „dyszkę”. Półmaratończycy i maratończycy startowali wspólnie o 9:30. Łącznie impreza zgromadzić miała 8 tys. biegaczy.
Podobnie, jak w Skopje, trasa została podzielona na 2 pętle. Podobnie też, jak w sercu Macedonii Północnej, poza centrum, nie należała do specjalnie atrakcyjnych. W dużej mierze „truchtaliśmy” głównymi bulwarami miasta.
Zaczynaliśmy na Placu Battenberga, spod Narodowej Galerii Sztuki. Potem były: Plac Niepodległości z budynkami rządowymi (m.in. gmachem Zgromadzenia), statua św. Zofii – patronki miasta, XVI-wieczny meczet Bania Baszi, Lwi Most, tunel Lyulin, cerkiew Sweta Nedela, pomnika "Cara Wyzwoliciela" - Aleksandra II, Uniwersytet Sofijski, Biblioteka Narodowej Cyryla i Metodego oraz oczywiście sobór Aleksandra Newskiego.
Zająłem 256. miejsce OPEN na 930 maratończyków. Przekroczyłem linię mety z czasem 3 h 53 min. 37 sek. O 20 minut słabiej niż przed tygodniem w Skopje. Dlaczego?
Prócz śladów zmęczenia, głównej przyczyny doszukałem się w profilu trasy. Był dużo bardziej wymagający niż w Macedonii Północnej. Porównywalny z naszym Silesia Marathon. Miejscami uważać należało też na szyny tramwajowe i kostkę brukową. Trochę mało w moim odczuciu było też punktów muzycznych i samych kibiców.
Tyle z mojego narzekania! Na plus zaliczam całą resztę: organizacyjnie było bez zarzutów! Pochwalić należy szefostwo, wolontariuszy, fotografów i muzyków.
A propos tych ostatnich, to szczególnie chciałbym wyróżnić członków zespołu „Chinari Ensemble”. Byli przebrani w stroje ludowe. Grali głównie na bębnach, ale jeden na tradycyjnej bułgarskiej kobzie.
Brawa należą się też służbom. Nie pamiętam tak dobrze zabezpieczonej trasy, gdzie nie słychać było pretensji kierowców, choć przecież rywalizowaliśmy na głównych alejach, liczącego 1 mln 300 tys. mieszkańców, miasta! Co do moich towarzyszy, to Asia ukończyła bieg z czasem 04:15:54, zaś Sławek
04:18:28.
W nagrodę otrzymaliśmy medale. Po wnikliwych poszukiwaniach, w których ręce załamywał nawet chat gpt, okazało się, że awers przedstawia fasadę dawnego Wojskowego Wydawnictwa. Gmach otacza liczba „25”, symbolizująca nie edycję (ta była 42-ga), a końcówkę roku „2025”.
Tak było. Tak wyglądał mój 92 maraton. Ale wciąż nie ostatni.
PS. Zapraszam Was do obejrzenia mojego filmu-relacji z opisanego wydarzenia, śledzenia mojego kanału na YouTube - TUTAJ
