2015-05-05
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| sznurówki (czytano: 424 razy)
Biegam od 23 maja 2014. To był piątek, po południu. Te szczegóły zapamiętałem po części mechanicznie, po części celowo jako jakiś rodzaj afirmacji dla tego kroku, który miał być tylko próbą, czy jestem w stanie w ogóle biegać. Jak się okazało później sprawy potoczyły się szybko, a teraz to już w zasadzie kosmos.
W związku z powyższym jestem raczej świeżakiem, ale kilka rzeczy zdążyłem zauważyć i może dlatego, że jestem świeżakiem mogę o tym wspomnieć.
Otóż- sznurówki!!!
Na początku mojego biegania trzeba było przewalić setki stron mniej lub bardziej przydatnych informacji i wujkówdobrychradów. Oprócz plastrów na sutki u facetów, dizajnerskich bidonów, leginsów itd mowa była o sznurówkach, a mianowicie o ich podwójnym zawiązywaniu. Nie miałem treningu bez związanych podwójnie sznurówek. Treningu! Nie mówię o startach, gdzie wiązanie sznurówek to cała liturgia. Tymczasem na każdych zawodach, gdzie biegam widuję przynajmniej dwóch biegaczy, którzy po dosadnym wyrażeniu dezaprobaty z tytułu rozwiązania się sznurówek (do tego wystarczy pięcioliterowe słowo na K...) zbiega na bok i wiąże buty. Zapewne mają klawe bidony, plastry na sutkach, okulary z NASA, paski na numery i inne gadżety, tylko te cholerne sznurówki.
Niech ktoś mi powie dlaczego tak jest.
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu |
