2016-08-29
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| uzależnienie (czytano: 1134 razy)
Fajnie jest być uzależnionym od biegania :), bo w życiu potem jest bardziej łatwiej niż trudniej, bo chce się bardziej żyć, bo chce się więcej coś zrobić, bo wreszcie w trakcie biegu często przychodzą proste odpowiedzi na ważne pytania. Na przykład, czego pragnę, co mogę jeszcze sobie zaplanować w tym roku, bez czego byłbym smutny lub mniej szczęśliwy.
Bez biegania dałoby się zapewne jakoś żyć, jakoś planować, ale co to byłoby za życie :) Myślę sobie, że bieg to taka aktywność podstawowa, którą człowiek właściwie uprawiał od zarania dziejów i to poniekąd „siedzi” w genach :)
Nieważne, czy wybiegłem nad moją ukochaną Rusałkę czy pokonałem maraton, czy triatlon. Tu i tam dowartościowuję się, czynię moje życie bardziej pogodnym. Daję też sobie szansę na znalezienie odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Nie wiem dlaczego, ale właśnie tak się dzieje, że podczas biegu mogę załatwić z sobą wiele spraw, „przegadać” nurtujące mnie problemy.
Biegając dbam też o fizyczność. I chociaż ważniejsza jest głowa, to ciało jest moim pojazdem na co dzień. Pozwala przecież pokonywać na co dzień kilometry przestrzeni. Poza tym w czasie biegu bardziej niż gdzie indziej moja fizyczność, moje ciało daje wyraźne znaki, że istnieję :) Bolą mięśnie, czasami zaboli jakiś staw, tudzież ścięgno. Czasami jest tak trudno, że sprawa ociera się o przetrwanie. I wtedy wiem, że jestem :) Wtedy wiem, że żyję, że walczę, a jak walczę i wygram z sobą to z pewnością jeszcze daleko zajdę :)
Każdy ból jest przejściowy. Tego nauczyło mnie bieganie. Uczestniczyłem gdzieś już w około stu zawodach i zawsze udało mi się dobiec do mety. A jak dobiegnę do mety to wiem, że czeka mnie zasłużony odpoczynek i że od jutra będę silniejszym człowiekiem. A jak będę silniejszym, to łatwiej mi będzie żyć. Zresztą Arystoteles już mówił swoim uczniom, że „głębokie poznanie czerpie z doświadczenia, a do tego trzeba uczestnictwa, a nie tylko zgłębiania mądrości ksiąg”.
Skoro uczestnictwo jest tak ważne w naszym sportowym życiu, to przynajmniej w moim przypadku nie mogę przejść obojętnie wobec zawodów, które polubiłem, które kojarzą mi się ze szczęściem i ze spełnieniem. W związku z powyższym, choć kiedyś powiedziałem sobie, że jeden maraton w roku powinien mi wystarczyć. Jednak nie udało mi się przejść obojętnie wobec Maratonu Poznańskiego i już jestem na liście startowej :) No cóż, czasami trzeba robić wyjątki i być trochę szalonym :)
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu
aspirka (2016-08-29,11:49): Takie zrealizowane "szaleństwa" cieszą potem najbardziej:-) życzę udanego startu!
jacdzi (2016-08-29,12:00): Bieganie to najzdrowszy i najfajniejszy z nalogow!
paulo (2016-08-29,12:02): Agato, chyba coś w tym jest :), tzn w tych naszych szaleństwach :)
paulo (2016-08-29,12:03): też tak uważam Jacku :)
Hung (2016-08-29,19:31): Szkoda nie wykorzystać takiej kondycji jaką masz po cyklu treningowym do Irona. Teraz możesz sobie pozwolić na truchtanie. Takiemu, to wolno.
Mahor (2016-08-29,23:25): Jak w każdym uzależnieniu cały pic polega na tym aby nie przegiąć...Idziesz po bandzie ale to jest właśnie to! I tego się trzymajmy :-)
paulo (2016-08-30,07:45): dlatego chcę spróbować Marku jak to jest, kiedy już się tyle przeszło i czy to będzie łatwiej :) Po raz pierwszy będę biegł drugi maraton w roku i ciekawi mnie to :)
paulo (2016-08-30,07:49): "raz nie zawsze, dwa razy nie wciąż, trzy razy nie nagminnie" Na razie trzymam się tego drugiego Macieju :)
|
