2013-04-26
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| A po maratonie... (czytano: 527 razy)
A po maratonie... to co „tygryski lubi± najbardziej”... ¶więtowanie sukcesów, opłakiwanie porażek, czyli pomaratońskie analizy... naturalnie przy piwie, w hotelowym pubie. Miały być tańce, ale zdaje się nikt na to nie miał siły...
Następnego dnia zwiedzanie Wiednia, w końcu można było faktycznie się wyluzować... Powrót dopiero we wtorek, a taki dodatkowy wolny dzień sprawdził się rok wcze¶niej, podczas wyjazdu maratońskiego do Pragi. W końcu taki wyjazd, to nie tylko... sam maraton, i nie samym bieganiem człowiek żyje.
Pomimo braku życiówki, wyjazd uważam za udany. Mam problem z ocen± realizowanego przeze mnie planu treningowego, i takich tam... ale to już temat na osobny wpis. No i pojawił się dylemat. Większo¶ć osób z naszej ekipy planuje w przyszłym roku maraton w Rzymie. Ja planowałem Paryż, ale lubię takie grupowe wyjazdy... no i się teraz zastanawiam...
Wkrótce po maratonie, postanowiłem wystartować w raczej kiepsko ocenianym Crossie Ostrzeszowskim, czyli w atestowanej połówce. Miałem po prostu po drodze. Oczywi¶cie spodziewałem się kłopotów, a jak kto¶ czego¶ pod¶wiadomie oczekuje... to ... wiadomo co się dzieje. Otóż w poprzednich latach, biegacze pisali o kiepsko oznaczonej trasie i ... poszukiwaniu mety.
Trudna trasa na 3 pętlach, sporo podbiegów i zbiegów, ale mi biegło się nadzwyczaj dobrze, jak na krótki czas po maratonie. Czułem siłę w nogach i pomy¶lałem o życiówce. Na drugim okr±żeniu, biegacze mieli biec inn± pętl± niż za pierwszym razem. Biegn±c za grupk± zawodników, nie zwróciłem uwagi na raczej kiepsko widoczne oznaczenia i nie skręciłem tam gdzie powinienem, nadkładaj±c w rezultacie ponad kilometr. Niewiem nawet czy stał tam jaki¶ wolontariusz kieruj±cy ruchem, w każdym razie na trzecim okr±żeniu już skierowano nas prawidłowo. Nie muszę dodawać, jaki byłem w¶ciekły. Na mecie nie znalazłem nikogo odpowiedzialnego, za trasę – zreszt± niewiem w czym by mi ten człowiek mógł pomóc już po biegu, skoro „mleko się rozlało” – niemniej jeszcze w tym samym dniu wysłałem ostrego w słowach maila do organizatorów. Dostałem telefon z przeprosinami, ale w zasadzie dyrektor biegu uznał, że on ze swojej strony wszystkiego dopilnował, a ja powiniem patrzeć się na strzałki. Pewnie by tak było, ale biegłem za ludĽmi których widziałem przed sob± ... będ±c przekonanym że biegn± wła¶ciwie. Czasami jeden człowiek, np. wolontariusz który zapatrzy się na co¶ innego, potrafi zepsuć cały wysiłek pozostałych osób zaangażowanych w bieg.
Niestety mocny półmaraton, krótko po maratonie to było chyba trochę za dużo... Teraz antybiotyki, i naturalnie od wtorku nie biegam... Mam nadzieję, że forma nie ucieknie.... w końcu przede mn± jeszcze kilka ważnych startów. Wiem, że czasami warto odpu¶cić... ale akurat teraz jestem w gazie... i szkoda by było.
Fot. z galerii Benii i Krzysztofa Lipińskich
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora
snipster (2013-04-26,14:27): Gratuluję fajowego wyjazdu :) a z t± połówk±, to... też kiedy¶ zgubiłem trasę w jaki¶ ¶miesznych kameralnych zawodach w niemczech ;) teraz się ¶mieje z tego, ale jak biegłem to miałem nerwa że hohoh i totalne zmęczenie na mecie ;)
michu77 (2013-04-26,16:40): ...no niestety lekko wkurzaj±ce, jak zawodnicy których wyprzedziłem na trasie, przede mn± dotarli do mety ;p
Truskawa (2013-04-27,06:48): Mam nadzieję, że antybiotyki nie pozbawi± Cię mocy. Powodzenia na następnych zawodach. :)
jacdzi (2013-04-27,08:01): To ja jestem " opozniony" bo na przyszly rok chce zaplanowac Wieden.
michu77 (2013-04-27,09:33): Też na to liczę Iza! A Wiedeń jako miasto polecam, jako maraton... bardziej do gustu przypadła mi Praga, ale to może być subiektywna opinia ;-)
|
