2008-11-20
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| "Gloria" (czytano: 590 razy)
PATRZ TAKŻE LINK: http://pl.youtube.com/watch?v=uzx2BOMo9tY
Są na świecie ludzie, których wszyscy lubią.
Tacy, których się lubi po prostu.
Takim człowiekiem jest Tusik...
Tusika znają wszyscy:)
Typowy góral „niskopienny”, jak ja to nieładnie nazywam. Tusik, ze swoją blizną na twarzy, ze swoją cielesnością (niektórzy nazywają to nadwagą), ze swoim zaraźliwym śmiechem, specyficznym poczuciem humoru; a z drugiej strony ze swoją zwykłą, ludzką życzliwością.
Tusik jest po prostu dobrym człowiekiem.
Nieraz przekonałam się o jego bezinteresowności, sympatii do mnie i mojej rodziny...
Ja w ocenie Mateusza mogę się oczywiście mylić powodowana subiektywną sympatią, ale...
...pamiętacie bajkę „Nowe szaty cesarza”? Tam dziecko krzyknęło „Cesarz jest nagi!”
I właśnie tak to działa...
A moje dzieci uwielbiają Mateusza bezkrytycznie:)
Być może dlatego, że zawsze ma dla nich czas; zawsze wysłucha, przytuli, zawsze znajdzie czas by odpisać Kubie na list, zawsze da buziaka, ukocha...
Bo taki właśnie jest Mateusz:)
Toteż kiedy napisał o koncercie z okazji 10-lecia chóru w którym śpiewa, a potem ponowił zaproszenie telefonicznie, decyzja mogła być tylko jedna : JEDZIEMY
Nawet jeżeli nie uda nam się z Tusikiem spotkać, to jesteśmy mu to w jakiś sposób winni, za całe serce jakie nam okazuje.
A pomijając wszystko inne, to wysłuchanie „Glorii” Vivaldiego w wykonaniu znakomitego chóru z towarzyszeniem orkiestry Akademii Beethovenowskiej pod auspicjami Elżbiety Pendereckiej (znający się na rzeczy twierdzą, że oni nie grają z każdym), jest wizją kuszącą.
Jedziemy, docieramy, zajmujemy wygodne miejsca w ławkach i...
...wchodzi orkiestra i chór.
Nasz Tusik w czarnym garniturze, pod muchą, wygląda zabójczo
Rozpoczynają się powitania...długie...ale na szczęście się kończą:)
Orkiestra zaczyna się stroić – uwielbiam ten moment – i......
...smyczki..........sztywnieją mi palce...
...potem...TRĄBKI...trąbki w wysokiej nawie Bazyliki brzmią jak głos Boga...
Czuję na całym ciele cudowny dreszcz...
A potem.......”Gloria, gloria in excelsis Deo” !!!
Byłam w życiu na wielu koncertach symfonicznych: w filharmonii i w kościołach. Śpiewałam przez cztery lata w chórze... To co słyszę, to nie jest jakiś tam chórek kościelny.
To są profesjonaliści, którzy na śpiewie chóralnym zęby zjedli...
Po dynamicznym „Gloria” następuje „Miserere” – wyciszone, spokojne błaganie o miłosierdzie...
W tym momencie Jaś z głową na moich kolanach zasypia. Patrzę na Piotrka – na jego kolanach śpi Jerzyk z palcem w buzi:)
Muzyka i ten cudowny, anielski śpiew nas niesie...
Jakubek kładzie głowę na drugim moim kolanie – woli słuchać w ten właśnie sposób; a śpiew i muzyka sprawowane u stóp cudownej limanowskiej Piety niosą nas ku Bogu.
Na koniec utworu znów dynamiczne smyczki, trąbki, chór, i....
Burza oklasków...zasłużona w pełni owacja na stojąco...
Dzieci uśpione cudownymi dźwiękami Vivaldiego płyną ku pięknu.
A potem znów zaczyna się koszmar podziękowań. Koszmar, bo podziękowania trwają 57 minut. (W pewnym momencie myślę sobie, że żal mi tych chórzystów. Najpierw pół godziny wstępu, potem 40 minut śpiewu, teraz 57 minut podziękowań, a przed nimi jeszcze uroczysta msza. Cały czas na stojąco.)
Następnie msza, również w oprawie chóru.
„Ave Verum” Mozarta zawsze jest utworem wspaniałym, a tutaj, podane w pięknej formie, w przepięknym miejscu ma naprawdę niezwykłą moc.
Po błogosławieństwie, „Alleluja” Haendla.
Utwór genialny, zaśpiewany w niesamowity sposób. W ich śpiewie po prostu słychać silną, żarliwą wiarę.
Oni nie śpiewają, oni chwalą Boga. Najlepiej jak umieją.
W tym „Alleluja” z całą mocą uwidacznia się to, co było powiedziane w kazaniu : „Anioł to znaczy posłany”; a oni zostali posłani właśnie po to, by nieść radość, by oderwać nas od rzeczywistości i zabrać gdzieś wyżej...do Nieba?
Może... :)
„Alleluja” kończą cudowne trąbki, grzmiące pod sklepieniem Bazyliki, które są wspaniałą klamrą spinającą cały ten (długi) koncert.
I znów burza oklasków, znów owacja na stojąco, i idziemy ku ołtarzowi, by pogratulować Mateuszowi.
Na nasz widok Tusik chwyta się za serce, i już do nas pędzi, już całuje i przytula chłopców, przyjmuje gratulacje od nas. Jest szczęśliwy i zdumiony. Sam przyznaje, że wyglądał czy jest ktoś z jego znajomych, ale nie spodziewał się, że zobaczy właśnie nas. Że wytrwamy, a dokładniej, że dzieci wytrwają do końca.
Chwila rozmowy, zdjęcia, modlitwa na grobie biskupa z którym Mateusz był zaprzyjaźniony. Dostajemy płytkę z kolędami, i...Mateusz pędzi na uroczysty bankiet z prominentami, a my do samochodu, do domu.
To był piękny koncert...
Czy czegoś na nim brakowało?
Nie sądzę...
Ale...
W trakcie słuchania „Glorii” nasunęła mi się pewna konstatacja.
Otóż...
Vivaldi większość swojego życia spędził w Ospedale della Pieta przy zakładzie-sierocińcu dla dziewcząt. Ospedale della Pieta słynęło z bardzo wysokiego poziomu edukacji muzycznej i wspaniałego, również dziewczęcego, chóru. Vivaldi większość utworów napisał właśnie dla nich.
Dla nich napisał „Glorię”
Słuchając partii solowej sopranu, uświadomiłam sobie, że gdyby to był sopran młodziutkiej dziewczyny a nie dojrzałej kobiety, wykonanie to sięgnęłoby absolutu.
Mateusz dziękuję:)
Mój dług wdzięczności wobec Ciebie wzrasta z każdym dniem:)
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora
Renia (2008-11-20,21:42): Po takim mistycznym przeżyciu, człowiek czuje się lepszy...
golon (2008-11-20,22:05): super Gaba piszesz blog - bardzo lubię czytać Twoje wpisy - bosko się je czyta :-) pozdrowionka dla chłopców Twoich :-)
Tusik (2008-11-20,22:10): eech.... król jest nagi!....
- bardzo "dziękuję" WAM!
jacdzi (2008-11-23,15:03): Czyta sie naprawde wspaniale.
mamusiajakubaijasia (2008-11-23,15:07): Dziękuję :))
|
