Ekspert: Zacznijmy od wyjaśnienia samego pojęcia – minimalistyczne, czyli jakie? Czyli buty mające imitować sposób biegania naturalnego, a więc …boso. To znaczy bez żadnej amortyzacji. Tylko po co, skoro przez lata konstruowano buty biegowe o możliwie największej amortyzacji ? Ale kilka lat temu naukowcy odkryli, że coraz większe amortyzowanie ludzkiej stopy powoduje …jej przyśpieszoną deformację, zwiększając ryzyko kontuzji. Nasze stopy zachowują się jak nasze mięśnie – nie ćwiczone „leniwieją” … Skoro nie trzeba amortyzować uderzeń stopy biegacza o podłoże, bo robią to jego buty, to po co się trudzić ! Efekt jest taki, że stopy biegacza używającego butów z dużą amortyzacją odzwyczajały się od normalnego wysiłku, wskutek czego wzrastała podatność na kontuzje. Krótko mówiąc, buty minimalistyczne (czyli, te „a la” bieganie boso…) odbudowują biegaczowi mięśnie stopy, które zaczęły słabnąć, a nawet zanikać w normalnych (tzn. amortyzowanych) butach. W rezultacie, prawie wszyscy producenci butów biegowych odeszli już od tworzenia modeli obuwia z grubą podeszwą (zwłaszcza pod piętą). Wprawdzie dyskusja na temat zalet i wad butów minimalistycznych wciąż trwa i końca jej nie widać – a biegać w końcu trzeba ! – trenerzy i sami biegacze (zawodowi) wypracowali „złoty środek” – czyli powinno się używać dwóch par butów. Na twarde podłoże w rodzaju – asfalt, kostka, bieżnia – buty z normalną amortyzacją, a na parkową lub leśną ścieżkę – buty „ochraniacze” bez amortyzacji, do biegania a’ la boso. Ale uwaga ! Należy pamiętać, że na początku biegania w butach minimalistycznych będą najprawdopodobniej bolały całe nogi, gdyż zaczną pracować nieużywane dotychczas mięśnie.

Kliknij tutaj aby zobaczyć więcej pytań w tej kategorii