Paweł Ochal - Biegłaś sama czy z kimś?

Olga Kalendrova-Ochal - Na początku biegliśmy kilkunastoosobową grupką, byli w niej także „zające”, którzy mieli za zadanie utrzymywać zakładane tempo biegu. Grupka jednak szybko się rozsypała, by spotkać się ponownie chyba na 17-18km. Co chwilę ktoś dobiegał do grupy, potem odpuszczał, albo uciekał. Luźniej zrobiło się dopiero po pierwszej połowie dystansu, kiedy już każdy biegł swoje.

Paweł Ochal - W jakich butach biegłaś maraton w Wiedniu, a w jakich przygotowywałaś się do tego startu?

Olga Kalendrova-OchalBiegłam w butach AISCS GEL Tarther, są to niesamowite buty do biegania biegów szybkich, ale świetnie sprawdzają się również w treningach wytrzymałościowych. Biegam w nich wszystkie biegi tempowe na treningu i wszystkie zawody. Z tym modelem nie rozstaję się od ponad 4 lat.

Resztę przygotowań do maratonu wykonałam w większości w butach ASICS GEL Cumulus 13 – mimo, że mają na końcu 13 nie przynoszą pecha. W tych butach czuję się komfortowo, mają odpowiednią stabilizację i amortyzację dla mojej stopy, a ich lekka waga pozwala mi na treningu pokonywać bez przeszkód nawet 35km odcinki.

Paweł Ochal - Czy nowy rekord życiowy niweluje gorycz nie uzyskania minimum?

Olga Kalendrova-Ochal - Nie bardzo. Nie jestem zadowolona z wyniku, choć rekord życiowy zawsze cieszy. Nie jest to jednak wynik, na jaki się szykowałam. Przeanalizujemy wraz z trenerem cały maraton i przygotowania. Wyciągniemy wnioski i będziemy pracować dalej!

Paweł Ochal - Gdzie trenowałaś - w Polsce czy na wyjeździe?

Olga Kalendrova-Ochal - Całe przygotowania spędziliśmy poza granicami Polski i muszę przyznać, że nie były one łatwe. Główną jego część - około 8 tygodni byliśmy w Portugalii, w Monte Gordo ( tak jak zawsze można już powiedzieć). W ramach drugiej części przygotowań prawie 4 tygodnie spędziliśmy w górach – w Narodowym Parku Sierra Nevada. Mieszkaliśmy w małej miejscowości Jerez del Marquesado na wysokości około 1300m.

Pierwszy raz byłam w tak wysokich górach (dotychczas kilka razy w Szklarskiej Porębie i raz w Kislovocku na wys.800m) Warunki do trenowania były dobre jak na Europę zimą. W sumie to nie mieliśmy za dużego wyboru, bo całe przygotowania finansowaliśmy z rodzinnego budżetu i nie stać nas było na droższy wyjazd poza Europę.

Paweł Ochal - Jakie trudności w przygotowaniach do maratonu musiałaś pokonać?

Olga Kalendrova-Ochal - Na pewno stres, bowiem dopiero na tydzień przed maratonem otrzymałam decyzję IAAF, że w przypadku, gdy uzyskam minimum będę mogła reprezentować Polskę na Igrzyskach. Nerwówka w tej sprawie była, zatem do końca. Drugą sprawą jest całkowita zmiana systemu treningowego. Po porażce w zeszłym roku w Warszawie (2: 37) rozstałam się z trenerem Aleksandrem Kuzinem.

Po kilkunastodniowym oczekiwaniu na odpowiedź od mojego nowego trenera Aleksandra Mikitenko (mąż - trener Iriny Mikitenko rekord życiowy w maratonie 2:19!!!!) rozpoczęliśmy nową współpracę. Jestem mu bardzo wdzięczna że przyjął mnie do grupy. Treningi zaczęły przynosić rezultaty (rekordy życiowe na dystansach 21 i 42km), ale trzeba się jeszcze do nich przyzwyczaić.

Do pełnego sukcesu potrzebne jest też pełne wsparcie finansowe sponsorów. Mam nadzieję, że wkrótce jakaś firma dołączy do ASICS Polska, który w ramach kontraktu marketingowego ubiera mnie w niezbędne rzeczy i obuwie potrzebne do treningów i na zawody.

Paweł Ochal - Jakie są Twoje plany na dalszą część sezonu?

Olga Kalendrova-Ochal - Dalsze plany na ten sezon nie są na razie dokładnie sprecyzowane. Nie wiem jeszcze, gdzie pobiegnę maraton na jesień, ale już mogę zdradzić, że na pewno wystartuję w kliku biegach ulicznych. Pierwszy w kolejności będzie XXII Bieg Konstytucji 3 Maja w Warszawie. Chciałabym jeszcze w pierwszej części sezonu wystartować w jakimś półmaratonie i kilku biegach za granicą. Latem chcę już spokojnie szykować się do jesiennej części starów, aby tam poprawić kolejne rekordy życiowe.