2011-04-27
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Pomaratonowa apatia? (czytano: 722 razy)
Ten Maraton przyszło mi odchorować w sposób jakiego jeszcze nie zaznałem. Zaczęło się od zwykłego niewyspania – wrócili¶my z Krakowa po północy a o 5:30 budzik oznajmił konieczno¶ć przyjęcia postawy pionowej i ruszenia w kierat. Mię¶nie bolały owszem, ale tragedii nie było. Na bieganie nie miałem specjalnie ochoty, więc zacz±łem od spacerów z przedszkola w towarzystwie córki. Oczywi¶cie woda, witaminy, dobre jedzonko – pierwszy bieg zaplanowałem na czwartek. Niestety musiałem w ten dzień zostać dłużej w pracy, co skutecznie osłabiło moj± motywację i skończyło się na drzemce po powrocie. W pi±tek praca do 20:00 – wróciwszy unikałem błagalnego wzroku zaparkowanych w przedpokoju butów biegowych a moje zniechęcenie do ruchu w ogóle sięgnęło zenitu. Zrobiłem się drażliwy i opryskliwy, ogarnęło mnie ogólne zniechęcenie i apatia. Ten okropny stan trwał kolejne dwa dni. Naprawdę czułem się przepaskudnie. Brr… Fuj! Wzi±łem się w gar¶ć dopiero w poniedziałek rano. Przeprosiłem Asicsy i poleciałem w las, zacz±łem od „pi±tki” po górkach w tempie 5:03 a po przerwie na rozci±ganie wycieczka biegowa 19,5K po 5:53 w wy¶mienitym towarzystwie:-)). Podziałało – nastrój się poprawił zdecydowanie, siły i zapał wróciły a to cieszy najbardziej. Za mn± pierwszy od 109 tygodni tydzień, gdy nie przebiegłem nawet kilometra – teraz zabieram się ostro do roboty. Lębork już niedługo…
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora |
