|
|
2017-07-05, 06:05
Jak to jest z cierpieniem podczas biegania
| LINK: http://biegaczamator.blog.pl/ | Niedawno pod jednym z moich wpisów zamieszczonym na jednym z portali wywiązała się bardzo poważna dyskusja na temat, kto ma bardziej prawo być zmęczony po biegu: czy ten co biegnie 10 km w 40 minut, czy może wcale nie, bo ten co biegnie 50, albo i więcej. Czy różnej klasy biegający mają prawo być tak samo, a może jedni bardziej a drudzy mniej zmęczony. Jeden z szybkobiegaczy napisał krótko: „Em nie, biegając szybko inaczej się męczymy i inaczej pracują mięśnie. Ból i zmęczenie są całkowicie inne. Pozdrawiam” Inny dodał „Kompletną bzdurą jest że ten co biegnie swoje maksimum na 10 km w 50 minut przeżywa/cierpi tak samo co ten biegnący na 40 minut ” Kapitalnie spuentował to Artur Strzelecki ( mam zgodę na udostępnienie imienia i nazwiska) -
„To oczywiste – ten co biegnie 50 minut cierpi o całe 10 minut dłużej niż ten co 40 minut.“
I myślę, że to proste, krótkie, ale jakże przemawiające do wyobraźni zdanie jest clue wszystkiego. Ja wiem, że nie można porównywać klasy biegających, którzy pokonują ten sam dystans z różnicą kilknastu czy nawet kilkudziesięciu minut ( w zależności od odległości i możliwości biegających). Jednak wysiłek czy też cierpienie, która w czasie biegu nas dotyk jest już nawet porównywalne. Nawet posunę się dalej, głosząc ze osoby mające mniejszy talent biegowy, ci, którzy otrzymali mniejszy talent i dar od losu, mniej wprawione, gorzej wytrenowane, cierpią bardziej, bo ich możliwości są dużo gorsze i mimo dużo gorszych czasów, często muszą okupić dany start dużo większym wysiłkiem, wyczerpaniem, a nawet właśnie cierpieniem. Nawet nie wiem, czy ktoś kto da z siebie wszystko, ledwo doczołga się pod koniec stawki do mety, ale da z siebie ponad 100 procent swoich możliwości, nie jest wcale wcale mniejszym wygranym niż ten, który przybiegnie na podium, czy wręcz wygra dane zawody. Z tą różnicą, że przerabiając klasyka jemu nie grają surmy, nie huczy róg, a cierpienie pod nogi się miota. I cześć im chwała nie mniejsza niż tym, którzy na luzie łamią nieosiągalne dla ponad 90 procent z nas granice.
Bo w biegu cierpieć każdy może, to nasze biegowe prawo, a czy jedne cierpi lepiej, a drugi trochę gorzej? Mam tutaj wielkie wątpliwości. Bo czyje biegowe cierpienie jest większe? Oto jest pytanie. Muszę przyznać, że debata w stylu kto ma prawo bardziej cierpieć jest z lekka nie na miejscu. Bo cierpienie jest jedno, tyko przyjmuje inne oblicza. Kiedyś jeden z klasyków romantyzmu pisał o cierpieniach młodego Wertera, teraz w dobie tuptania możemy skrobać o cierpieniach biegaczy w każdym wieku. Tak na marginesie debata na temat, kto ma większe prawo do cierpienia trochę przypomina kłótnie dwóch chłopców w piaskownicy, spierających się która łopatka jest lepsza. |
|
