2019-04-26
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Krok w tył (czytano: 529 razy)
Krok w tył. Chyba czasami trzeba przystanąć, popatrzeć w tył, złapać na nowo oddech i ruszyć do przodu. Bo w pasji biegania nie da się tylko „gnać” przed siebie. Prędzej czy później prowadzi to do zniechęcenia czy kontuzji. Jedno i drugie wyklucza nas z aktywności. Niektórych wykluczyło już na zawsze.
Moja kontuzja pod koniec jesieni ubiegłego roku wykluczyła mnie z biegania na trzy i pół miesiąca. Dzisiaj tę przerwę uważam za zbawienną. Mogłem popatrzeć na siebie z innej perspektywy i mogłem też doświadczyć przerwy, którą nigdy sam bym sobie nie zafundował. Po tej przerwie okazało się, że niewiele straciłem na kondycji, szybkości. To było niesamowite odkrycie.
Po powrocie do biegania wystarczyło kilkanaście wybiegań po 5-10 km, dwa dłuższe i poszedłem na półmaraton. Byłem bardzo niepewny, jak sobie ustawić tempo, ale po biegach tych treningowo-rekreacyjnych stwierdziłem, że to musi być poniżej 2 godzin. Okazało się, że było nawet poniżej 1:50. Cóż za zdumnienie kiedy porównałem sobie ten czas z wiosennym półmaratonem z 2018 roku, który był tylko o 4 minuty lepszy, mimo aktywnej całej zimy.
Jak więc z tego płynie nauka?: przerwy, nawet te dłuższe mogą mieć bardzo pozytywny wpływ na szczęśliwe i piękne powroty i wyniki. Choć one już nie są dla mnie tak istotne. Istotniejsza jest radość z biegania, która została odświeżona przez długą przerwę.
Tomasz Małyszek w „Krainie pozytywek” napisał: „Krok uczył pokory oddechu; każdy kolejny wyrzut nogi był dziełem sztuki, miał początek i koniec, znaczył ziemię kropelkami potu z czoła. Wszyscy krokmistrze byli czarodziejami oddechu. Ale w końcu trzeba było przystanąć i sprawdzić: czy jestem już poza dobrem i złem, czy też jeszcze nie?”
Zimą przystanąłem i wyszło mi to chyba na dobre. Jeszcze czuję się niepewnie. Nie chcę się zbytnio forsować. W tym sezonie zamierzam bardziej się oszczędzać. Zdecydowanie mniej zawodów, mniejsze dystanse. Jedno, co nie mogłem już zmienić to moje triathony – zapisane i opłacone. Są trzy. Rekreacyjna 1/8, mniej rekreacyjna ¼, no i połówka Ironmana. Choć próbowałem z tego ostatniego dystansu się wymiksować i przepisać na ćwiartkę, ale pozostało to bez echa, więc uznałem, że muszę podjąć walkę. Z czego dzisiaj się cieszę, bo jakiś mały hardcore się przyda :)
Ciągle zatem w planach dalekosiężnych aktywność do końca życia :) To pozostaje nadal w zasięgu ręki. To nieustanne pokonywanie siebie i swoich barier. Dla mnie są to wielkie rzeczy w życiu i zarazem piękne. Mogę o nich mówić i rozprawiać bardzo długo :) Pięknie o tym kiedyś wyraził się Anatole France: „ Aby osiągnąć wielkie rzeczy, musimy nie tylko działać, ale i marzyć…”
Wiosna przyszła, więc dodatkowo zaczęły się dla biegacza cudowne i niepowtarzalne chwile… :)
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu
Hung (2019-04-26,22:39): Dwa kroki do przodu, jeden do tyłu, trzy przed siebie, obrót, pięć w przód, i nawet się nie obejrzysz a maraton życia dobiegnie końca, a za metą powiesz: opłacało się.
Jarek42 (2019-04-27,07:16): Widzę, że teraz tak jak ja - więcej piszesz niż biegasz. W sumie nie ma się co przejmować. Trzeba się cieszyć, że możemy biegać. Rekordów i tak nie pobijemy, chociaż teraz są modne współczynniki wieku, więc tutaj procentowo można się poprawić. Dlatego też lubię biegać na parkrunach, gdzie są te współczynniki.
paulo (2019-04-27,20:06): Marku, chyba opłaca się nam cały czas :)
paulo (2019-04-27,20:09): o współczynnikach nie myślałem, ale może Jarku jeszcze wiele przed nami :)
andbo (2019-04-30,09:58): Ha, marzenia to podstawa!
paulo (2019-04-30,13:17): Andrzejku, póki one będą nic nam nie grozi :)
|
