2018-12-20
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Zakochać się na nowo w bieganiu (czytano: 458 razy)
Wigilia. Święto Narodzin. Święto Życia. Chciałoby się powiedzieć święto, w którym będę się też cieszył (pod choinką) z danej mi (wypielęgnowanej) pasji biegania.
Jeden z darów, który w sobie rozwinąłem, by być szczęśliwym, by pełniej żyć. Ile mniej radości ominęłoby mnie w życiu, gdybym nie biegał, gdybym nie dyscyplinował się w walce z czasem, którego wydaje się być zawsze mało. Ale kiedy się go znajduję, kiedy „wyszarpuje” się go z czasu nie-zawodowego i przeznacza na bieg, wtedy przychodzi zadowolenie z siebie, wtedy jest to coś, co nazywamy szczęściem.
Okazuję się jednak, że ten dar pasji biegania nosimy w naczyniach glinianych. Czyli mówiąc kolokwialnie, może nam się to rozsypać w najmniej oczekiwanym etapie życia. Biegasz, jeździsz na zawody, cieszysz się z innymi i nagle ni stąd ni zowąd przychodzi zniechęcenie, zwątpienie. I jeśli nie masz kogoś, kto cię pociągnie w górę spadasz na łeb na szyję. Jeśli nie masz w sobie dość motywacji, gnuśniejesz. Czasami wystarczy kontuzja, czasami pęd życia, a i nieraz przez jakiś nałóg przestajemy starać się o to coś, co było dla nas taką iskierką życia.
Wydawało mi się, że miłość do biegania już posiadłem na zawsze, a wystarczyła poważniejsza kontuzja, która powoduje, że pociąg z napisem „kocham bieganie” ruszył w przeciwnym kierunku do mojego życia. Zaczynam nawet jakoś dziwnie patrzeć na ludzi biegających wieczorami.
Choć tęsknię za bieganiem. To, czego dokonałem dwa tygodnie temu i przebiegłem 3 km, to było jak przebiśnieg, który wynurzył się spod śniegu i zamarzł po nocnym przymrozku. Od zniechęcenia jeden krok, choć pozycja horyzontalna na kanapie wcale nie uszczęśliwia.
Idą Święta. Będzie czas na przemyślenia, Będzie trochę więcej czasu, by pomyśleć o wybiegnięciu nad jezioro, do lasu. I spróbować odszukać no nowo w sobie tę pasję, która była motorem do działania, do radości, do dawania, do bycia bardziej BYĆ niż MIEĆ przez wiele lat. Zakochać się w tym czasie świątecznym no nowo w bieganiu. Takim zwykłym, bez spinania, bez interwałów, bez wygórowanych celów.
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu
Hung (2018-12-20,12:22): Wesołych świąt Ci życzę.
Jarek42 (2018-12-20,15:20): Biegania pod choinkę życzę. Tak w wigilię sobie przetruchtaj z kilometr czy dwa. To będzie najlepszy prezent.
insetto (2018-12-20,23:14): Wygląda na to, że przymusowy detoks tak działa, w końcu podobno bieganie to uzależnienie. Trzeba dać się uzależnić od nowa. Nowy rok = nowe szanse. Na spokojnie i się uda. :)
andbo (2018-12-21,09:38): Zdrowia ciała i duszy życzę!
Marco7776 (2018-12-21,20:32): Ona tam wciąż jest, ta Twoja pasja. Wystarczy chuchnąć i się rozmrozi. Biegowych Świąt i Nowego Roku Pawle !
mariusz67 (2018-12-24,01:50): W moim przypadku po paru latach biegowej euforii zupełnie przestałem biegać i pozostały piękne wspomnienia dostrzegania życia w biegu.Przeminęło i już...Wesołych Świąt Bożego Narodzenia Paweł:)
Varia (2018-12-25,17:18): też tak miałam, ale udało się powoli wrócić, nawet jeśli już nie tak intensywnie, jak kiedyś, życzę by i Tobie się udało :)
snipster (2018-12-27,10:58): życie, życie... nie można w nieskończoność się wznosić, a najtrudniej jest się z tym pogodzić, kiedy trafia się jakaś przeciwność hmmm losu. Znam to z autopsji ;)
aspirka (2018-12-31,09:29): Pawle, życzę Ci szybkiego powrotu na Twoje ścieżki biegowe, nie poddawaj się i rób małe kroczki naprzód, tak już jest w tym życiu, że pojawiają się przeszkody, ale jak już je pokonamy, to nasza siła jest jeszcze większa. Najlepszego w Nowym Roku!
|
