2024-09-30
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| DNS. Porażka czy sukces? (czytano: 1109 razy)
A mogło być tak pięknie! Nie było ;-(. Przepracowany plan treningowy do maratonu. Co prawda, objętościowo o 1/3 skromniejszy od poprzednich, ale z akcentami na inne rzeczy, które miały zrekompensować kilometry.
Realny plan osiągnięcia maratońskiej przeciętności, czyli 4 godzin, pełen nadziei. Pogoda wręcz wymarzona (w odróżnieniu od dwóch wcześniejszych maratonów), warszawska trasa atrakcyjna, wsparcie gotowe do działania.
I co? Ostatni tydzień przed maratonem, czułem ,że coś się we mnie zagnieździło i nie byłem sam w swoim ciele. Wirus, bakteria czy jakiś inny stwór, który mógł namieszać. Objawy na tyle słabe, że nie zaburzały przedstartowych treningów. Powszechne "leki" dawały nadzieję, że nic się nie rozwinie. I przyszła sobota, dzień wyjazdu do Warszawy. Już w nocy nasilił się ból głowy, przyszło osłabienie. Jechać trzeba, odebrać pakiet startowy trzeba. Może przejdzie, może objawy miną. Nie minęły...
Odbierając pakiet startowy nie wierzyłem już, że w niedzielę stanę na starcie. Ból głowy zmalał pod wpływem mocnego środka przeciwbólowego, ale nie miałem ochoty podjąć wysiłku, czułem się słaby. Po rozmowie z doświadczonym biegaczem postanowiłem definitywnie zrezygnować ze startu.
W ten sposób narodził się DNS, zmora biegaczy, chyba najbardziej bolesny w moim dotychczasowym bieganiu.
Niedzielny ranek nie był tak straszny, jak cała sobota, ale głowę miałem już odstawioną na tory z napisem "nie biegnę".
Co lepsze? DNS czy DNF? Wybrałem to pierwsze, ale nigdy się nie dowiem, czy postąpiłem słusznie. To zawsze trudna decyzja. To zawsze myśli typu: A gdybym wystartował, to może wszystko dobrze by się ułożyło. Tego już się nie dowiem. Klamka zapadła, Korona Maratonów upadła na zimną posadzkę i będzie się toczyć następne dwa lata. Wciąż jestem biegaczem, który nie osiągnął maratońskiej przeciętności. Smutek...
Zawsze jest jednak jakaś nadzieja, światło w ciemnym tunelu, promyk słońca zza czarnych chmur. Będą inne okazje, będą inne możliwości. Właściwie co jest ważniejsze? Cel, czy dążenie do niego?
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu |
