2019-01-31
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| dopóty (czytano: 768 razy)
Snując się po towerze zobaczyłam chłopaka w koszulce z napisem "dopóki walczysz jesteś zwycięzcą". Prychnęłam widząc ten napis. A później zaczęłam się zastanawiać: "dlaczego?"
Przecież sama miałam taki breloczek do kluczy, kupiony w Mikołajkach w czasie kolonii gdzie byłam wychowawcą, utracony gdzieś na bieszczadzkich połoninach, po których galopowałam na konnym rajdzie wędrownym. To był ewidentnie mój tekst, moje motto, silnie zakorzenione we wszystkim co robiłam.
Cóż... wychodzi na to, że coś się zmieniło.
Ja się zmieniłam.
Czy słuszniej, uczciwiej mówiąc, zestarzałam się.
Człowiek jest młody, to zawsze tylko głową w mur. Później mądrzeje i najpierw rozgląda się za drzwiami. A jeszcze później, uczy się jak każde drzwi otworzyć. Albo, kiedy sobie to otwieranie darować.
Stan "nie muszę" chociaż zdrowy, może być niebezpieczny, więc tutaj jeszcze bardziej niż przy pasji trzeba uważać, by nie przechylić się na złą stronę szali. Ale tak, to polega mniej więcej na tym, że nie zawsze musisz walczyć. Że czasem wygrywasz, gdy walczyć przestajesz. I tylko doświadczenie i uparta analiza wszystkiego i ciągle pozwoli właściwie ocenić sytuację, wybrać ścieżkę postępowania.
Do celu można dotrzeć dwoma sposobami: poprzez walkę, lub poprzez poświęcenie.
Czasami walcząc, przegrywamy. Więc to zdanie, zacytowane na początku, zupełnie mija się. Ze wszystkim.
Autor zablokował możliwość komentowania swojego Bloga |
