2013-07-04
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Biegam sobie (czytano: 366 razy)
Min±ł tydzień odk±d pozbyłam się kolejnego wirusa, który zaatakował moje ciało. Nie ma kataru, kichania, bólu gardła. Wróciły siły i energia, wrócił zapał i (jako taka) motywacja.
Czekałam jeszcze kilka dni i w końcu wyruszyłam na moje nadwarciańskie ¶cieżki biegowe. Lubię je, bo znajduję tam wszystko: płask± trasę od mostu do mostu, dwa podbiegi na końcach obu odcinków, trochę cienia i trochę słońca. Je¶li mam ochotę wydłużam pętlę i biegnę sobie za most, je¶li sił brak robię mał± pętelkę i wracam do domu. Tak więc, w niedzielę wyruszyłam. Byłam pełna obaw, czy radę dadz± płuca, czy będę miała siły. Założyłam pulsometr (czego często nie robię) aby kontrolować tętno i za bardzo nie wyrywać do przodu. Biegłam spokojnie, lekko, z rozwag±. Biegłam sobie i biegłam. I tak raptem zrobiło się 12km. Jak na pierwsze bieganie po intensywnym chorowaniu - super.
Kolejne trzy dni- przerwa od biegania. Duuuużo pracy, nauka do egzaminu. Totalne zmęczenie materiału. Dzień czwarty, na dworze upał straszny a ja postanawiam pobiegać. A co! Ponownie biegnę spokojnie, kontroluję oddech i samopoczucie. Wpadam w rytm, z którego przywołuje mnie alert zegarka - 9km. Dobry wynik jak na warunki pogodowe:)
Biegam sobie i to mnie cieszy:)
Blog moga komentować tylko Przyjaciele autora
snipster (2013-07-04,23:54): Koko dżambo i do przodu :) rado¶ć z biegania jest przednia ;)
paulo (2013-07-06,21:39): mnie też :)
|
