2018-12-05
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| Kalendarz adwentowy. (czytano: 401 razy)
Zawsze z zeszytu o pożółkłych kartkach, które Babcia zapisała jeszcze jako panienka. Słowa jej Mamy, Babci, Prababci, Praprababci.... Ile gram przyprawy, ile sztuk jajek i kilogramów m±ki. W ilu stopniach i jak długo.
I zawsze zbierali¶my się wszyscy, cała rodzina, żeby piec te pierniki, w pierwszy weekend grudnia. Pamiętam wszystko, ogl±dam jak fotografię w sepii.
Je¶li miałabym podać definicję rodziny, to chyba wła¶nie tym obrazkiem. I Wigilia też wspólna, przy stole kilka osób, ładowanie dzieci w konia, że Dzieci±tko już jest w s±siedniej klatce schodowej i zaraz przyniesie prezenty....
PóĽniej Wigilie w wersji "babski comber", tylko Babcia, mama i ja. PóĽniej tylko mama i ja. Kilka gdy tylko ja i lubiłam je tak samo jak te wcze¶niejsze, po prostu były inne. Wigilie spędzone na wolontariacie i obsłudze "Wigilii dla samotnych", które Mikołaj organizuje zawsze w Wigilię wła¶nie. Szybko nauczyłam się, że najlepiej zostać w kuchni, nie widzieć, że ludzie nawet w ten dzień się nie zmieniaj± i s± tak samo podli jak w każdy inny.
Wigilie spędzone biegowo. Bo przecież jaka Wigilia taki cały rok...
Wigilie z prób± odnalezienia tego dziecięcego zachwytu.
Wigilie pełne wzruszeń. Zwłaszcza te "pierwsze".
Jaka będzie ta Wigilia? gdzie i z kim j± spędzę?
Czy j± w ogóle zauważę w tej pogoni? Może nie będę chciała jej dostrzec, zostawię j± sobie na lepszy czas?
Na zdjęciu Bruno.
Je¶li nie znajdziemy mu domu w najbliższe dni, to na pewno murowany pretendent do karpia.
Autor zablokował możliwo¶ć komentowania swojego Bloga |
