|
|
2016-12-30, 07:36
Jak walczyć z kontuzją
| LINK: http://biegaczamator.blog.pl | Każdą osobę, która w taki, czy inny sposób tupta wcześniej czy później to spotyka. Kiedy obciążamy stałym, trwałym i nieustającym wysiłkiem nasze nogi, to musi się to zdarzyć. Nie ma innej opcji. Wcześniej czy później, ale każdą tuptającą osobę dopadnie. Oczywiście skrobię tutaj o różnego rodzaju kontuzjach, które tylko czekają, jak nas dopaść. No i co robić jak dopadnie? Zacznijmy od początku. Jakie mamy najpopularniejsze, ( jeżeli możemy tak napisać) kontuzje:
http://polskabiega.sport.pl/polskabiega/1,105610,19804295,najczestsze-kontuzje-biegaczy.html
Niestety mnie także dopadło. Jeszcze przed Biegem Powstania Wielkopolskiego z lekka zaczął mnie pobolewać górny tył uda. Dzięki informacji zawartej w polskabiega już wiem, że to uraz mięśnia dwugłowego. Przyczyną urazu mogą być podbiegi, interwały oraz bieganie na stadionie. W moim przypadku prawdopodobnie spowodowany jest treningiem interwałowym. Ewentualnie podbiegami, czy bieganiem po stadionie, bo ostatnio wszystko wplotłem do mojego treningu No, ale nie ma co płakać, tylko trzeba się wziąć za siebie. Do Przemka już co prawda nie chodzę, ale od czego wszystko wiedzący i umiejętnie doradzający ojciec, dziadek, wujek i wszystkowiedzący święci czyli Internet łączący wszystkie wymienione wcześniej postaci.
Przeczytałem porady i na USG raczej się nie wybiorę, ale pomasować lodem się mogę. Myślę nad tapingiem, ale najbardziej mi odpowiada streching, czyli najprawdziwsze hokusing-pokusing. A tak po naszemu to po prostu rozciąganie nadwyrężonej części ciała, a konkretnie uda. Muszę przyznać, ze od wczoraj stosuję i już czuję różnicę
Myślę, że na sobotni parkrun zupełnie lightowo się wybiorę, podobnie jak niedzielny bieg chyba nad Rusałkę. Ale wszystko zależy od tego jak to rozciąganie dzisiaj mi jeszcze wybiegnie. Gdyż z bieganiem, to lekka przerwa. Napisałem, że myślę jeszcze nad tapingiem,, tyle, że oczywiście zrobię to po mojemu: poprzyklejam się plastrami, poobwijam bandażami i będę wyglądał jak bohater, albo symulant, którego przyniesiono, lub który uciekł z placu boju. Od razu się przypomina jedna z części kultowego ” Jak rozpętałem Drugą Wojnę Światową”. Mam nadzieję, że do parkrun się zagoi.
Wiem, ze najlepiej walczyć z kontuzją z pomocą specjalisty, ale Internet też do specjalistów się zalicza. Wy cierpiący jednak nie słuchajcie mnie, tylko wybierzcie się do specjalisty. Ja już tak mam, że własnymi ścieżkami podążam. Nie lubię się tłumaczyć i zwalać winę na innych, ale już wiem dlaczego w Biegu Powstania Wielkopolskiego taki słaby czas. Jak się biegnie z urazem, to trudno wymagać lepiej. No, ale z drugiej strony trzeba mieć z lekka z głową nie tak, by biec z urazem. Ale kto powiedział, że ja mam dobrze z głową. Tak sobie myślę, że biegacz bez kontuzji jest jak piwo bez alkoholu. Niby zdrowszy, ale życia nie zna, |
|
