2016-02-22
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| w blokach startowych (czytano: 1451 razy)
Sezon startów w zawodach tuż, tuż. Choć treningowo i rekreacyjnie ciągle jest się w ruchu, to jednak prawdziwymi sprawdzianami wytrzymałości, szybkości i sprawności będą zawody. Udział w takiej imprezie będzie często ukoronowaniem tego, co się robiło zimą. A często były to litry potu wylanych na ścieżkach biegowych.
Liczy się jednak ostatecznie nie tyle zwycięstwo, co satysfakcja z wyniku i z pokonania dystansu. Każdy udział w zawodach jest jednak tylko przystankiem. Na co dzień ważna jest droga, którą się pokonuje. Droga w której wychodzi się na trening, po pracy, nierzadko w trudnych warunkach, w deszczu, ciemności, śniegu czy we mgle. Czasami jest ciężej, a niekiedy i bardzo ciężko, ale nic co łatwe nie może być piękne.
Kiedyś jeden z kolegów mi powiedział: „nie narzekaj, że masz pod górkę, skoro zmierzasz na szczyt”. Stwierdziłem, mądre. I takie słowa od czasu do czasu huczą w głowie, na przemian ze słabością i niechęcią. Często jest tak, że idzie się na trening, a wewnątrz czujesz jakąś złość. Pocisz się, zaczynasz rozmawiać ze sobą i nagle czujesz jak wyrzucasz z siebie to całe zło. Nagle okazuje się, że problem można rozwiązać, że jakoś to będzie. Nie ja pierwszy i nie ostatni. Męczysz się, a jednocześnie nabierasz sił – do działania, starania się, gnania do przodu, czerpania z życia ile się da.
Bieganie, pływanie, jazda rowerem uczą konsekwencji i determinacji. Trenujesz, czasami ciężko i jesteś w grze, albo szukasz wymówek i w końcu jesteś na końcu stawki. Fajnie, że najczęściej ta determinacja i konsekwencja w sporcie „wchodzą w krew” i ta zaleta zaczyna przenosić się na inne sfery życia. Zaczyna się też wtedy doceniać ciężką pracę swoją i innych.. Nie znosi się wtedy postawy „nie chce mi się”, ale z drugiej strony wie się często, że bywa i tak że ktoś może nie dawać rady.
Każdy więc, kto choć trochę tego doświadczył może śmiało powiedzieć, iż świat stał się trochę prostszy. Tę prostotę czuje się na własnej skórze. Zaczyna się doceniać malutkie rzeczy nad którymi wcześniej człowiek w ogóle się nie zastanawiał. I na końcu każdych zawodów najlepszy kąsek: poczucie, że zrobiło się coś dla siebie. Satysfakcja jest tylko twoja. Rozpiera cię od środka i pozwala docenić samego siebie.
Czasami słyszę: „po co się tak męczysz?” Ale przecież zmęczenie to tylko urywek, jakaś mała część układanki która nazywa się pasją biegania, pasją uprawiania sportu. Obok zmęczenia, czasami bólu jest przecież wielka radość, poczucie wolności, a czasami łzy szczęścia. I takie wspomnienia zostają na długo, na bardzo długo i dla takich chwil warto się ruszać :)
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu
Robert_J (2016-02-22,11:15): Zgadzam się, że aby coś osiągnąć, to trzeba ćwiczyć i to dość systematycznie. Czasami się nie chce bo... tych argumentów na nie jest bardzo dużo. Ale jak się przełamie i biega, a później przychodzą udane starty w imprezach, gdzie poprawia się kolejne życiówki, to ma się ogromną satysfakcję i poczucie, że wszystko co się robiło miało sens. POZDRAWIAM
paulo (2016-02-22,13:03): no niestety Robercie, w naszym amatorskim i nie tylko uprawianiu sportów tak jak w życiu, najpierw praca, potem efekty :) Choć czasami chciałoby się inaczej :) Pozdrawiam
Hung (2016-02-22,15:48): Już miałem wystartować - podobnie jak w zeszłym roku - w pierwszym biegu, i ... śnieg się stopił, więc Rakietna została przeniesiona. I już mam tyły. A pot wylany.
paulo (2016-02-22,16:02): no to Marku masz pecha :( Ale na szczęście nieważne jak się zaczyna, ale jak się kończy :)
żiżi (2016-02-24,21:42): Święte słowa:ważne jak się kończy:)
|
