Jestes
niezalogowany
ZALOGUJ

 

  WIZYTÓWKA  GALERIA [1]  PRZYJAC. [117]   BLOG   STARTY   KIBIC 
 
gerappa Poznań
Pamiętnik internetowy
gerappa

Agnieszka
Urodzony: 1979-10-29
Miejsce zamieszkania: POZNAŃ
118 / 180


2012-06-08

Dostęp do
wpisu:

Publiczny
Im czuję się słabsza fizycznie tym jestem silniejsza psychicznie (czytano: 2577 razy)

 

Już od dawna chciałam to zrobić. Zawsze brakowało czasu, zawsze była wymówka: żeby to zrobić - muszę całe miasto wpierw przejechać… a sama też nie chciałam ruszać w te leśnie hektary. Wczoraj skrzyknęłam Towarzystwo a dziś ruszyliśmy. Maciej zabrał mapę – jak się potem okazało – bez niej byśmy zginęli i szczęśliwie zbyt szybko do domu nie powrócili… Zaparkowaliśmy na leśnym parkingu w okolicach Szreniawy. Emi Piotr i Maciej rozłożyli mapę … ja się do niej nie zbliżałam bo :) ja prawdziwa kobieta jestem ze wspaniałą orientacją w terenie ;) … a i tak mnie posądzili o źle obrany kierunek kiedy się zgubiliśmy… tzn oni się zgubili… bo ja wiedziałam dobrze gdzie jestem ale mnie słuchać nie chcieli … ‘bo na pewno źle mówię’… ‘jej nie słuchajcie’ …’ona jest ostatnią osobą, która wybiera kierunek’… - no to strzeliłam focha, którego nikt nie zauważył… ja i tak szybko zapomniałam, że właśnie mam focha… nadal biegam na tzw. trocinach.

Nie wrzucam do żołądka nic co daje moc tylko same ‘żarcie na przetrwanie’… nadal nie jem produktów zawierających mąkę [zdarzyło mi się dwa razy zgrzeszyć i oczywiście bardzo tego nie żałuję ;)...nie okazałam skruchy, takie grzechy bardzo poprawiają morale] oraz unikam smażonego i wszystkiego co zawiera tłuszcz. Przewróciłam tym swój jadłospis ‘do góry nogami’. Fenomenem okazał się zakup garnków do gotowania na parze. Wydatek niewielki – 57zł – odkrywam inny wymiar smaków warzyw i mięsa iiii : jest good bo cm w bioderkach coraz mniej i waga nadal spada… czuje się z tym bardzo dobrze. Taka cienka dieta wymagała ode mnie jednak zmiany podejścia do biegania. Nie ma szans na super wyniki. Biegam jak mogę, na ile mi starcza sił czyli ‘jak ciało kazało’ ... ojjj a było to bardzo trudne w pierwszych tygodniach... ale :) jedno jest pewne: im czuję się słabsza fizycznie tym jestem silniejsza psychicznie. Kiedy ciało mówi, że nie może już, że ani kroku dalej, że nie ma paliwa, głowa mówi: biegać, nie ma bieżącego paliwa to brać z zapasów, spalać zalegający tłuszcz! już! jazda! raz i dwa! noga za nogą... każdy krok pali kalorie i poprawia moja formę. I nie zerkam na pulsometr tylko widzę mijane drzewa, pola, skrzyżowania... widzę tylko to co w oddali i chcę tam dobiec - chcę tam być. I nic się nie liczy, tylko bieganie, mam tam dobiec i już.

Jeszcze teraz zamykam oczy starając sobie przypomnieć zapach leśnych ścieżek i powiew dusznego wiatru z pola pachnącego rzepakiem. Zieleń traw i drzew… pamiętam szyszki na drodze, żuka-potwora fotografowanego niczym piękna lala ze wszystkich stron przez Pitera :)… pamiętam jak kłuły pokrzywy, podobała mi się ta prosta droga wiodąca ot tak prosto, podobały mi się jej rozwidlenia i te narady: ‘którędy dalej’ :) i znów ‘ty się nie odzywaj’ … ‘ty …’ – nie słuchałam ich :) tylko sobie biegłam… jak sobie źle pobiegłam :) to się wróciłam i biegłam gdzie kazali :) ale mi się podobało – ciężko było jak cholera – bo teren WPN jest naprawdę zróżnicowany – częste podbiegi i zbiegi , powalone pnie drzew, nisko rosnące gałęzie, kręte ścieżki z wystającymi korzeniami … przyroda :) piękna przyroda.

Siedzę rozanielona na kanapie i wspominam ten kurz między palcami stóp, te muchy na trasie i komary, które chciały mnie zjeść jak się zatrzymywałam… biegłam za nimi wolniutko tup-tup-tup drobnymi kroczkami a oni oglądali się czy daję radę… oczywiście że daję… aparat w ręku mam i szukam, szukam obrazów do zapisania na fotografii a wtedy czasem trzeba się zatrzymać… ale dziś nie liczy się tempo, dziś nie liczę się ja, dziś liczy się świat a on nigdy nie przestanie mnie zachwycać. Każdego dnia znajduję nowe zalety biegania, przez które coraz bardziej kocham ten sport. Bieganie mnie nie ogranicza, daje mi wolność sprawia, że latam i unoszę się ponad wszystkim. Zostawiam wszystko za sobą i wkraczam w inny wymiar istnienia.

Trasa wybiegania była dla nas wielką niespodzianką… niby w tamtych okolicach spędziłam pierwsze lata macierzyństwa… ale dawno tam nie byłam i już zapomniałam jak wyglądają tamte kąty. Szreniawa, Jezioro Jarosławieckie, Jeziory i Jezioro Góreckie – tam chwila odpoczynku i powrót. Tak sobie tempem wycieczkowym pękło nam 19 km . Cuuuudownie. Już szukam w myślach pierwszego możliwego terminu na bieganie w Wielkopolskim Parku Narodowym :).

Na zdjęciu: zdechnięta…

p.s. od jutra ładuję węglowodany, bo w Grodzisku power się przyda !

fot. Piter :)


Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicy

Dodaj komentarz do wpisu


jacdzi (2012-06-08,06:48): "wycieczki biegowe" to najfajniejsze treningi. A jesli jeszcze w doborowym towarzystwie...
mamusiajakubaijasia (2012-06-08,07:38): "Żuk-potwór fotografowany niczym piękna lala" - poezja. Za to lubię Twoje wpisy:)
gerappa Poznań (2012-06-08,07:52): to chyba jeden z tych wpisów: co mi w duszy gra :)
Namorek (2012-06-08,08:34): Agnieszko w tamtym rejonie jest naprawdę fantastycznie . Od początku tego roku prawie co tydzień biegamy właśnie w tamtych okolicach .Zawsze w niedzielę bez względu na pogodę . Wyjątek stanowią te weekendy gdy w kalendarzu zapolanowany jest jakiś start . Pozdrawiam :-)))
ineczka16 (2012-06-08,08:37): Oj tak WPN ma piękne trasy nadające się idealnie na bieganie :) brakuje mi tego troszkę... Ale niedługo się tam też wybiorę... rowerem!
cander (2012-06-08,08:37): Dodatkową atrakcją była mapa sprzed zmiany tras rowerowych, dzięki temu oznaczenia na drzewach w żaden sposób nie pokrywały się z tymi na mapie, a część ścieżek w lesie zarosła po pas pokrzywami... ale i tak wyprawa przednia:)
Emi (2012-06-08,09:00): Żeby nie było, to ja też się (tym razem) mało odzywałam co do tego, jaki kierunek obrać;) Przywódcą stada okazał się mistrz Piotrek;) Zdjęcie super - jedno z najlepszych z wczorajszej sesyjki;) Oby więcej takich wypraw!
snipster (2012-06-08,09:24): i believe i can fly.... ;) PS. bieganie bez paliwa może się źle skończyć, za tłuszczyk organizm i tak się zabiera po 40 minutach wysiłku ;)
Emi (2012-06-08,09:48): I believe I can fly....Snipi, my naprawdę wczoraj lataliśmy;) zobacz sobie na Picasie Agi;) hehe
Werq (2012-06-08,10:31): Jezioro Góreckie...uwielbiam;) Kontemplacja świata, przyrody + bieganie = satysfakcja gwarantowana:) Powodzenia
Marysieńka (2012-06-08,13:04): Trenuję, o ile trenuję ma się rozumieć w prawie takich samych "okolicznościach" przyrody.....fotka...."zarąbiasta":))
renia_42195 (2012-06-08,13:52): Cóż - akurat do tego pięknego miejsca mam tylko 200 metrów i mam to szczęście bywać w nim codziennie :))) Pozdrawiam
dario_7 (2012-06-08,16:22): Oj, chętnie i ja bym się zapuścił w takie ostępy... "jungle is cool"!!! :)))







 Ostatnio zalogowani
Kapitan
11:35
bolitar
11:29
42.195
11:15
gabo
11:12
Nicpoń
11:10
mariuszkurlej1968@gmail.c
11:06
ikswopil@onet.pl
11:03
AntonAusTirol
10:52
michu77
10:42
rolkarz
10:28
jann
10:23
jaro109
10:11
dejwid13
09:52
Wojciech
09:51
Januszz
09:27
Gapiński Łukasz
09:27
|    Redakcja     |     Reklama     |     Regulamin     |