2016-06-01
Dostęp do
wpisu:
Publiczny
| połowa z gliny, połowa z żelaza (czytano: 1968 razy)
Stało się. Poważny krok do pełnego Ironmana został zrealizowany :) Mimo strachu, mimo niepewności pokonałem w Sierakowie w minioną niedzielę dystans 113 km poprawiając swoją życiówkę o 15 min :) Wszystko było piękne, wspaniała przygoda, cudowna atmosfera, ogrom adrenaliny. Jednego tylko mi brakowało; odrobiny sił po minięciu linii mety :), bo przecież miał to być trening przed najważniejszą imprezą, a nie wyczerpująca walka z samym sobą :) Mogę jednak powiedzieć za zwycięzcami tegorocznej edycji w Sierakowie Ewą Bugdoł i Mikołajem Luftem, że był to solidny sprawdzian przed Poznaniem. Odrobinę zatem jestem pewniejszy, ale i tak mnie przeraża ten dystans 226 km w wodzie, na rowerze i na końcu ten morderczy wysiłek biegowy na pełnym dystansie maratońskim.
Ale wracając do Sierakowa, była to cudowna impreza wśród lasów i jezior, która wpisała się pięknie w rozpoczęcie sezonu i przygody z pływaniem, rowerem i bieganiem jednocześnie. W sobotę mogłem przypatrywać się „ćwiartkowiczom” trochę dumny że ja już mogę w „połówce” :) Takie dobre samopoczucie towarzyszyło mi tylko do wieczora, kiedy to zacząłem uświadamiać sobie, że to nie będą przelewki i że trzeba się nieźle napracować, by minąć linię mety :)
Rano w niedzielę wyglądało to jeszcze gorzej. Na odprawie w sobotę mówiono nam, żeby przygotować się na upały, żeby nie szarżować i słuchać własnego organizmu. Jakże to się kłóciło z niedzielnym porankiem, gdzie było dość chłodno i padał deszcz. Pomyślałem sobie, że jakbym miał słuchać własnego organizmu to bym w ogóle nie wychodził z domu w taką pogodę :) Niemniej jak się ubrałem w piankę i czepek neoprenowy to było już mi całkiem ciepło :) W wodzie starałem się nie ogarniać całego dystansu, bo mógłbym dobrze nie zacząć a już skończyć :), więc skupiłem się na wpatrywaniu na zawodników przede mną i na najbliższą bojkę. I tak po 48 min dopłynąłem do brzegu. Uff :) Najniebezpieczniejsza część za mną – pomyślałem sobie. Potem rower, który trochę mam zaniedbany w tym roku i dlatego udało mi się na tym pagórkowatym terenie „wykręcić” tylko 3:10. Następnie bieg miał być już najprostszy. Okazał się jednak, tak jak zawsze mam w triatlonie, najtrudniejszy. Gdy zacząłem go „przyszedł” w końcu ten zapowiadany upał, do tego trochę bólu w kręgosłupie po jeździe na rowerze, trochę wzniesień, które sprawiło, że nie walczyłem już z tempem, ale coraz skrupulatniej odliczałem kilometry do mety. Sam dystans półmaratoński przebiegłem w czasie 2:09 i końcowy wynik (z t1 i t2) to 6:19:08.
Cieszy wynik. Cieszy też to, że można nie zawodowo przekraczać takie bariery, że można mieć tyle radości z tego. Przede mną ta ostatnia bariera za niecałe dwa miesiące. Nie wiem, czy dam radę, ale po Sierakowie jestem trochę pewniejszy, trochę silniejszy psychicznie i światełko w tunelu nieco jaskrawszym strumieniem zaświeciło :) Zatem ruszam do dalszej pracy jako triathlonista połowy z gliny i połowy z żelaza :)
Blog moga komentować wszyscy zalogowani czytelnicyDodaj komentarz do wpisu
żiżi (2016-06-01,09:24): Dasz radę Paulo!!dodam ,że podziwiam Ciebie i Was-kończących takie zawody-musi to być mega wysiłek-szacun:)
andbo (2016-06-01,09:46): Gratulacje!! Będzie dobrze...
mamusiajakubaijasia (2016-06-01,10:04): Wiesz, Twója konsekwencja jest imponująca. Pamiętam, jak zaczynałeś przygodę z triathlonem; to było takie niwinne, "zobaczymy, co z tego wyjdzie", a teraz? Iron Man za chwilę:) Chylę czoła!
Robert_J (2016-06-01,13:00): Gratulacje, a teraz trzymam kciuki za powodzenie w Poznaniu i czekam na relację na MaratonachPolskich
paulo (2016-06-01,15:26): Dziękuję Wam, Angelino, Gabi, Andrzeju, Robercie za ciepłe słowa :) Myślę, że trochę empatii wyrażonej za zewnątrz może bardzo podbudować i dać odrobinę radości :) Uważam, że fajnie tak osobowo dawać sygnały innym, że coś małego, średniego czy wielkiego dokonał. Jeszcze raz dziękuję Wam za wsparcie, które niezmiernie się przyda przynajmniej do 24 lipca :)
Hung (2016-06-01,18:38): Pawle, już wiemy, że słuchać organizmu, to nie to samo, co robić tak, jak on chce.
Truskawa (2016-06-01,19:39): Paulo, ja niezmiennie trzymam kciuki i wierzę w Ciebie. :-)
Mahor (2016-06-01,20:35): Już się zastanawiam jak uczcić Twoje Ironmęstwo :-)
henryko48 (2016-06-01,22:43): Gratuluję,grunt to pozytywne nastawienie a tego u ciebie nie brakuje,powodzenia:))
paulo (2016-06-02,07:38): Marku, najważniejsze jest pozytywne myślenie :)
paulo (2016-06-02,07:39): Izo, Bardzo, bardzo się przydadzą :)
paulo (2016-06-02,07:41): Macieju, jak będzie po, to się zastanowimy :) Póki co, jeszcze ciężka praca :)
paulo (2016-06-02,07:42): Henryku, bez tego nie wyobrażam sobie mojej pasji :)
osasuna (2016-06-02,10:09): Pawle podoba mi się Twoje nastawienie i chyba zacznę brać z Ciebie przykład. Może nie w Triathlonie ale biegach ultra, które coraz bardziej mnie fascynują. Chylę czoła i życzę powodzenia w ukończeniu całego IM ;)
Inek (2016-06-02,12:26): Gratuluję Paweł, piękna życiówka, szczególnie Twoje postępy w pływaniu są imponujące!!!
paulo (2016-06-02,13:10): Mariuszu, jakbyśmy nie mieli dystansu do siebie i do naszej pasji to utracilibyśmy to, co najpiękniejsze w życiu :)
paulo (2016-06-02,13:13): Inku, rzeczywiście jest to owoc ciężkiej pracy zimą. W pogodę, niepogodę, chciało się, nie chciało wychodziłem przynajmniej raz w tygodniu na basen. I tylko już interesuje mnie kraul, a zaczynałem od rozpaczliwej żabki :)
Joseph (2016-06-04,22:31): Wiadomo prawdziwy Człowiek z Żelaznych Wysp, a nie jakimś tam perfumowany Lannister czy inny Frey ;) Do boju Pawle, trzymam kciuki!
paulo (2016-06-06,08:40): Wiekopomna chwila nadchodzi Łukaszu :)
|
